Zihinlerindeki sınırlarının mahkûmu olanlar vardır; sınırsız olup, çevrelerindekilerin sınırlarının mahkûmu olanlar vardır.

“İnsan”ın zebânîleridir Dünya cehennemindeki bir kısım mahlûkat! “Dünya, müminin siccîn/cehennemidir” hadis. “İnsan” cennete geçer gider!

“Mümin”; “ruhumdan nefhettim”in kapsamıyla, insansı bedenindeki “Halife” olduğuna iman ederek “Hay” olandır. Takliden tanrıya inanan değil!

Allâh her yerde var demen, her yer var içinde de Allâh var demektir ki, bu “tanrı” inancıdır, ALLÂH değil! Allâh, varlığının gayrı olmayandır.

İsmi Allâh olanı şahıslaştırmak Kur’ân tanımlamalarına ters düşer. Tanrı anlayışını yaratır. Allâh, kendisinden gayrı varolmayan, TEK’tir!

Kur’ân, “insan”a hakikatini hatırlatmak/zikir için açığa çıkmıştır. Tasavvuf; “varsandığın varlığın yoktur, hakikatte var olan yalnız Allâh’tır” der.

Bugün de yarın dün olacak! Takılma bugün olana, boğulma içinde! Yarın asla bugün olanlar yaşanmayacak! Hayat böyle süregidecek. Umut, huzurdur!

İnsanın varoluşu, Allâh’ın dilediği şekilde meydana gelmiştir, her birimiz O’nun dilediği gibi meydana geldik. Allâh dilediğini yapar!

“Sen yoksun ben varım, her zerren benim Esmâmla Zâhir” der Allâh! Sonra, örter; Yukarıda, ötende Kendini arar! Fesubhanallâh!

“Üstad üç aylarda ne dua edelim?”!!! Taklit ve ezberi terk et! İçinden, özünden ne geliyorsa onu uygula. Mevcutlar, sana örnek olsun içindir!

Duayı ötendekine değil, varlığının her zerresinde var olana yapmaktasın, dilediği için. Dilemezse isteyemezsin! İstetiyorsa iste, ezbersiz!

Dua edebilmen en önemli nimettir. İçinden geldiği gibi, kendi dilinle, kendi kelimelerinle, kavradıklarına göre dua et. Anlamadığını bırak.

Anladığın mânâda istiğfarın dahi bir metafor olarak anlatıldığını kavrayabilsek. Günde 70-100 defa istiğfar ederim diyen, neden nasıl ederdi?

Şirk kavramı kalkmış olan Velâyet/risâlet ehlinin istiğfarı nedendir, kimedir, nasıl olur?

Seyyidül istiğfar, “Allâhümme ente Rabbi” ile başlıyor. Rabbin esmâ ül hüsna ise, hâlâ ben varım diyebiliyor musun? Diyorsan istiğfar geçerli mi?

Allâh, ezberle ve taklitle yaşamaktan kurtulmayı kolaylaştırsın! Hakikati sorgulayıp düşünüp, dinin ne getirdiğini anlamayı nasip etsin.

“DünyaNIZdan bana üç şey sevdirildi”, “Allâh ile an’ım olur ki ne meleki mukarreb ne nebi bilir” diyenin istiğfarı kime, nasıl olur?

Yunus a.s. nebiyi birebir anlayışa göre balık yutmuş, balığın karnında yaşamış, bir süre sonra tekrar balığın karnından mı çıkmıştı? Yoksa bu anlatım bir metafor mu?

“İlmin yarısı sorudur” hadis ise; diğer yarısı da önyargısız dinleyiş, anlatılmak isteneni anlayış ve kavrayıştır!

Elinizdeki bütün meâller hep birebir kelime çevirisiyle oluşmuştur. Okuduğunuz âyetlerin metaforlar ihtiva ettiği size yansıtılmıyor. Örneğin, Adiyat Sûresindeki “Atlar” Metaforu…

“Allâh’a fiillerinden soru sorulamaz” âyet. “İnsan” Allâh’a soru sormaz, seyreder! İnsansı Allâh’a soru sorar, hesaba çeker; çünkü tanrısıyladır.

Herkesin Allâh ile “an”ı vardır; herkeste bunun farkındalığı yoktur. Herkesin içinden Rasûl konuşur, herkeste konuşanın farkındalığı oluşmaz.

Rasûle iman etmeyen O’nun bildirdiği Allâh’a değil, zihninde kendi anlayışına göre yarattığı tanrısına tapar. Sonra da onunla kavga eder!

Kurân’ı dillendiren Zât Rasûlullâh (a.s), Kurân’ı bildirmiş, gereken detayları ve açıklamaları da yapmıştır. Rasûlullâh ismi altında ilmini zâhir kılan Allâh’tır. Rasûlullâh’ı inkâr, Allâh’ı inkârdır.

Kendini beden sanıp, bedenlere bağlanıp, bedenselliğin kavgasını yaptığın sürece yanman son bulmaz dünyaNda kabir âleminde! İşte cehennem!