Zamanın ne kadarını, dünyada bırakacağın şeylere harcıyorsun; ne kadarıyla da sonsuzluğa hazırlanıyorsun?

İlim, yaşamına yön verebilmen içindir.

Yüzmeyi, ancak, bilen öğretebilir! Suyu görmemişten, yüzme dersi alınmaz!

Gir de bak! Görmeden, konuşma!

Ebedî ömrünle kumar oynama!

Kaybetme korkusundan harekete geçemeyenler, zaten kaybettiler!

Yaşadığın sürece, iş işten geçmemiştir...

Kiminin ömrü, lafla geçer; kimininki ise, yaşamının getirdiği tükenmeyecek zevkle!

Hakikati yaşayamayan, yaşayanı değerlendiremez!

Algıladıklarını değerlendiremiyorsan, değerlendirebilenleri örnek al…

Bedenin “yok” olduğunda; “sen” de mi yok olacaksın?

Geçmişin değerlendirilmesi, ancak geçmişten ibret almakla mümkün olur.

An’ını değerlendiremiyorsan, yarını yitirmedesin!

Sevdiğinin, kendini ateşe atmasına engel olman, zorbalık mıdır?

Tabiatının, duygularının ve şartlanmalarının esiri iken, nasıl “HÜR” olmaktan söz edebilirsin?

“DOST”, seni, “sen”den kurtarandır!

Geçen günler, seni benliğinden arındırmıyorsa, kendine bir “DOST” ara!

Yaşamını “ZAN” üzerine değil; kesin gerçekler üzerine kur ki, pişman olmayasın!

Duyguların kabardığında aklın örtülüyorsa; bil ki, hataya çok yakınsın!

Verdiğin hiçbir şey, asla karşılıksız kalmaz...

Her şeyinde tasarruf yetkisini verebildiğin, kaç dostun var?

Ölümün, seni sahip olduğunu zannettiğin her şeyden koparacağını, ciddi olarak düşündün mü hiç?

Hoşça vakit geçirdiklerini, dost sanma!

Ölümün ardı hakkında bilgin ve tedbirin ne? Şayet düşünenlerden isen?..

Her yiyip, içip, çiftleşip uyuyan, sahip olma peşinde koşan, insan mıdır zannediyorsun?