Bu bölüme DUA ve ZİKİR kaynağı olan KUR’ÂN-I KERÎM’deki bazı sûre ve âyetlerden söz ederek girelim.

Bilelim ki, Kur’ân-ı Kerîm’de mevcut bulunan en büyük dua âyetleri FÂTİHA Sûresi’dir.

Bu sebepledir ki, namazın her rekâtında bu âyetlerin okunması farz olmuştur. Hazreti Rasûl AleyhisSelâm bu konuda şöyle buyurmuştur:

“Fâtiha’sız namaz olmaz!..”

Gene bu konudaki bir başka hadîs-î şerîf’te Fâtiha için şöyle buyrulur:

“Sana Kur’ân-ı Kerîm’deki sûrelerin sevap cihetiyle en büyüğünü öğreteyim mi?.. Bu sûre, El Hamdu Lillâhi Rabbil’âlemiyn”dir.

Gene bir başka hadîs-î şerîf’e göre, Fâtiha Sûresi “Kurân’ın anahtarıdır.”

Fâtiha Sûresi ile alâkalı, bu sûrenin faziletini bildiren pek çok hadîs-i Rasûlullâh mevcut olmasına rağmen, biz bu konuda daha fazla konuşmak istemiyoruz.

Ancak şunu belirtelim ki; her gün kırk bir Fâtiha okumayı alışkanlık edinenler bunun pek çok faydasını zaman içinde müşahede ederler.

Ayrıca sahabeden bazı zevât çeşitli ağrılara karşı gene bu sûreyi okuyarak çok faydalandıklarını bildirmişlerdir ki, bunu daha sonra da tecrübe edip yararını gören bir hayli insan mevcuttur.

Fâtiha’nın ayrıca belli bir süre ile kayıtlı olmaksızın kırk bin defa okunmasının da kişiye ölüm ötesi yaşamda çok büyük faydalar hasıl edeceği çeşitli evliyaullâh tarafından ifade edilmiştir.

Öte yandan her “Fâtiha” okunuşunda, sonunda “amin” denmesi hakkında da birçok hadis vardır.

 

FÂTİHA SÛRESİ (1. Sûre)

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ {1

أَلْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ {2} أَلرَّحْمٰـنِ الرَّحِيمِ {3

مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ {4} إِيَّاكَ نَعْبُدُ وإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ {5

إِهْدِنَــــا الصِّرَاطَ المُستَقِيمَ {6

صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ المَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّٓالِّينَ {7

 

“Eûzü Billâhi mineş şeytânir raciym”

(1) “B”ismillâhir Rahmânir Rahıym

(2) El Hamdu Lillâhi Rabbil’âlemiyn; (3) Er Rahmân-ir Rahıym; (4) Mâliki YevmidDiyn; (5) İyyake na’budu ve iyyake nesta’iyn; (6) İhdinas Sıratal’müstakıym; (7) Sıratalleziyne en’amte aleyhim; Ğayril’mağdûbi aleyhim; Ve laddaaalliyn.

Anlamı:

“Eûzü Billâhi mineş şeytânir raciym”

İnsandaki vehim kuvvesinin şartlanmalarla “yok”u var, “var”ı yok olarak düşünmesi sonucu; insana kendini Allâh Esmâ’sı dışında bağımsız bir varlık ve beden kabul ettiren; bunun sonucu olarak da gökte bir tanrı kabulüne yönlendiren, taşlanmış şeytanî vesveselerden, Hakikatim olan Allâh Esmâ’sının koruyucu kuvvelerine sığınırım.

1. (“B” işareti kapsamı itibarıyla) Esmâ’sıyla varlığımı yaratan ismi Allâh olanın Rahmâniyeti ve Rahıymiyeti ile...

2. “Hamd” (Esmâ’sıyla yarattığı âlemleri her an dilediğince değerlendirmek), âlemlerin Rabbi olan Allâh’a aittir...

3. Rahmân ve Rahıym’dir. (Rahmâniyetiyle Esmâ âlemini meydana getiren ve Rahıymiyetiyle Esmâ âlemindeki mânâlar ile her an âlemleri yaratandır.)

4. Din hükümlerinin (Sünnetullâh) yaşanmakta olduğu sonuz sürecin Mâlik - Melik’idir.

5. Sadece sana kulluk ederiz ve bunun farkındalığı için yardımını niyaz ederiz (El Esmâ ül Hüsnâ anlamlarını açığa çıkarmak suretiyle tüm yaratılmışlar olarak sana kulluk etmekteyiz ve bunun farkındalığına ermemiz için yardımını isteriz.)

6. Bizi sırat-ı müstakime (Hakikate erdiren yola) hidâyet et.

7. Ki o, in’amda bulunduklarının (nefslerinin hakikati olan Allâh Esmâ’sına iman edip, ondaki kuvvelerin farkındalığını yaşayanların) yoluna...

Gazabına uğrayanları (âlemlerin ve nefsinin hakikatini göremeyip benlikleriyle kayıtlananların)

Ve (Hakikatten - Vâhid’ül EHAD’üs Samed olan Allâh ismiyle işaret edilen anlayışından) saparak şirk koşanların yoluna değil.