−Yâ Gavs, kim benden gayrıyla meşgûl olursa, sahibi ateş olur kıyamette.

 

Hemen bir hadîs-î şerîfi hatırlayalım:

“Ölen her kişi pişmanlık duyar. Cennetlikler, keşke daha yapsaydık, diyerek; cehennemlikler de yapmadıklarından dolayı…”

Konuyu bu açıdan incelersek, görürüz ki, herkes, ya yapmayıp terk ettiklerinden dolayı pişmanlık duyacaktır veya terk ettikleri yüzünden!

Ya da yeterli nispette çalışmamasından dolayı!

Bütün bunlara ilaveten bir de Allâh’ı bilmemenin, bulmamanın ve erememenin getireceği pişmanlık vardır ki bunun üzüntüsünün haddi hesabı olmaz.

Ölüm ötesi yaşama intikâl etmiş bir kişi için, “vuslata ermeden gitmenin” getireceği eksiklik kadar büyük ve korkunç bir eksiklik düşünülemez. Bunun çok minyatürize edilmiş misalini vermek gerekir ise, şöyle bir benzetmeden söz edebiliriz:

Bir hapishanedeki en zavallı ve eziyet gören mahkûmu düşünün, bir de yeryüzündeki tüm insanlara ve mahlûkata hükmeden insanı düşünün.

Biri, kendi hakikatinden mahrum kişinin hâlidir, diğeri de Allâh’a ermiş kişinin hâli. Hiç mukayese edilebilir mi?..