5 - Geçmişteki çeşitli Nebi ve Rasûllerin çeşitli mucizelerine karşılık, son Rasûl Hz. Muhammed (aleyhisselâm)’ın en büyük mucizesi ise “İLİM”dir.

İnsana, varlığına, yapısına, dünyasına, ölüm ötesine, ebediyetine dönük öylesine gerçeklerden söz etmiş, öyle bilgileri günün şartları içerisinde çeşitli benzetmeler ve misaller ile izah etmiş; öyle ilmî gerçeklere işaret etmiştir ki bir benzeri tarihte dünyaya gelmemiştir.

“Dünya öküzün boynuzundadır” derken astronomik yönden Dünya’nın o anda Boğa burcunun etkisinde olduğuna; ya da “Balığın sırtında” derken Balık burcunda olduğuna işaret ederken; bunlardan çok daha öte bir şekilde, insanlığın ancak son elli yılda ilmen tespit edebildiği bir gerçeği 1400 sene öncesinde şöyle açıklamıştır.

“GÜNEŞ KIYAMETTE DÜNYANIZA ÖYLE YAKLAŞACAKTIR Kİ BİR MİL MESAFE KALACAKTIR.”

Bu sözleri nakleden kişi anlayamadım diyor, mesafe “mil”ini mi yoksa göze sürme çekilen “mil”i mi kastetti?..

Şimdi insafı ele alıp düşünün. Güneş’in bundan sonraki aşamasında büyük bir patlama ile çevresindeki Merkür, Venüs ve Dünya’yı yutacağını. Dünya’nın üzerindeki her şey ile birlikte, merkez sıcaklığı bugünkü verilere göre 6500 santigrat derece olan Güneş’in, “karnına gidip buhar olacağını” 1950’lerin insanlık ilmi tespit ederken…

1400 yıl öncesinde bir ZÂT çıkıyor ve o günden, Güneş’in gelip Dünya’yı kuşatıp yutacağını;

“Dünya’nın, Cehennem içine girdiğinde bir su damlası gibi buharlaşacağını” açıklıyor.

Ve insanların o günlere yönelik bir biçimde, bu Dünya yaşantısı içindeyken tedbir almaları gerektiğini bildiriyor!!!

Eğer bu ilmi değerlendirecek kadar beyinlerimizi çalıştıramıyorsak, elbette ki denecek hiçbir şey kalmaz!..

Evet, işte bu Zât. Böyle bir Zât, bize “İLİM” demiş!..

“Dünyanı da âhiretini de sana ancak ilim kazandırır; dünyayı istiyorsan İLME yönel, âhireti istiyorsan ilme yönel, her ikisini de istiyorsan gene İLME yönel!..” demiş.

“İLİM ÇİN’DE BİLE OLSA GİT AL!” demiş.

“HİKMET (her şeyin nedenini, niçinini, nasılını bilme ilmi), MÜMİNİN YİTİĞİDİR ONU NEREDE BULSA ALIR” demiş.

Gerçek yetiştirici odur ki, tüm ilimlere açıktır. Çevresine günün seviyesinin üzerinde ilim sunar. Her yerde herkesle görüşün, tartışın, yeni şeyleri “sürekli öğrenin ve öğretin” der.

Şayet yanlış bilgiler ulaşırsa çevresine, onların zararlarını yok edecek ilim gücüne sahiptir; bunun için de kimsenin kimseyle görüşmesini kısıtlamaz, kayıtlamaz, yasaklamaz.

Geçmişe ait sadece aynı yoldan, aynı koldan üç-beş zâtın kitabını okuyup onları bugünkülere nakletmek asla “İLİM” değildir. Bu, insanları geçmişte yaşatmaktan başka bir şey değildir.

Hz. Âli:

“Çocuklarınızı yaşadığınız zamana göre değil, yaşayacakları zamana göre yetiştiriniz” buyurmuştur.

Bu, bizim, günümüz değil, yarının ilmi ile mücehhez olmamıza işaret etmektedir.

Günümüzde ise, birtakım kimseler bırakın yarının ilmini, bugünün ilminden bile haberleri olmadık bir biçimde çevrelerindekileri asırlarca geride yaşatmayı “marifet” bilmektedirler!!?

Hangi devir olursa olsun, her devirde birtakım kimseler çıkmışlar ve artık “DİN”in günlerine hitap etmediğinden söz etmişler ve bunun için de dönemlerindeki ilmin ulaştığı seviyeyi şahit tutmuşlardır.

Bunlarla başa çıkmaktan âciz olan “din nakledicileri” de, çevrelerindekileri bu tür zararlardan korumak için, onlara bu ilimlerden uzak kalmalarını tavsiye etmişlerdir. Günümüzde de bu böyledir.

Çare, kaçmak değil, üzerine gitmektir!..

Gözlerini kapamak değil; gözlerini dört açıp, eksik ve yanlışları tespit edip, onun fevkindeki bilgilerle, kişileri o zararlardan korumak ve geleceğe dönük bir şekilde yetiştirmektir.

“Din nakledicisi” olmaktan çıkıp; “Dini anlamış kişi olmak”, gününe, anına, yerine göre derhâl kişide vesveseye sebep olacak soruların cevaplarını verebilmektir.

Kısacası, gücünü gerçeklerden alarak, madde dünyasında sayısız kayıtlar içinde yaşayanlara, madde ötesi yaşamı idrak ettirecek ilim düzeyine ermek zarureti söz konusudur.

Bunun için de tek şey zorunludur...

İLİM!..