Yaşamda, hep birileriyle yollarımız kesişir ve bir süre paralel gider… Sonra, onun terkibiyle bizim terkibimiz arasındaki fark dolayısıyla, raylarımız arasında açı meydana gelir… O, bizden ayrılır ve kendi rayında yaratılış amacı doğrultusunda yoluna devam eder!.. Onun vagonları da elbette onun peşinden!..
Sonra gün gelir, duygusal bir anınızda gözleriniz sulanır; eski dostlarla da ayrıldı yollar birer birer; dersiniz!..
Bu ayrılıklar son nefese kadar devam eder; birer birer!.. Belki birkaç paralel terkip yanınızda kalır, dört koldan sizi taşıyacak kadar!..
Hoşu görü!.. Hoşgörü!..
“Hâkim”i görü… “Hükmü” görü!..
“Sen”, nereden “Ben”i görü!..
Evet dostum, gün gelir, “yetti” der; Rabbine kulluğunu yerine getirir, kendi yolunu kendin çizmeye başlarsın…
Kadirî’den, Rufaî’den gelir; hiçbir kendi orijinaliten olmadığı hâlde, aslını inkâr anlamında, nefsinin galibiyetini ilan eder, yolunu noktalarsın!
Bir bilebilsen neler kaybettiğini, eline geçenler yanında!..
Eş Şehiyd, “Ben”den sana!..
El Hakiym, “Ben”den sana!
Sanma ki, bu fakîrden yana!
Derûnundan zâhir olmada 99 ismin mânâsı… Derûnundan hükmü verip hakkında; sonuçlarını yaşatmada!..
Ben dağ başındaki kulübemde yaşarım yalnız!..
Allâh, kulunda Zâhir! Allâh, kuluna Vekiyl; Allâh, kulunda Muktedir!
Sen, yaşa ağalığınla, paşalığınla; şeyhliğinle, kullarınla!..
Ama bil ki, mahşerde, çok âlim ya da ârif bilinenler, âmâ bir hâlde dolaşacaklar meydanda!.. Tutunacak dal bile bulamayacaklar ortalıkta!
Hüküm Allâh’ın!
Rasûller bile yalnızca kulluklarını yerine getirmekteler.
Acilen “Allâh ahlâkı ile ahlâklan” ve Allâh dostlarını dost edinmeye bak ki, çevrene toplanmış maddi-manevî çıkar tüccarları mahvına vesile olmasın!.. İllâ ki Hükmü!
Yanılttıklarının hesabını bile düşünmeyecek kadar perdelenmiş olabilirsin… Sevdiklerini bile ateşe atıp, sonra da muradı ilâhî böyleymiş; diyebilirsin… Hükmü ilâhî buymuş; diyebilirsin…
Ama tek kesin gerçek şu ki…
Neye vesile kılındın isen; âkıbetin de o olacaktır!..
“İlim geldikten sonra hevâna tâbi olursan; nefsine zulmedenlerden olursun”!..
“Rabbim Allâh’tır” de!
Allâh hükmü ile hükmedebilmek için acilen Allâh ahlâkıyla ahlâklan!
Aksi hâlde ne Allâh hükmüyle değerlendirme yapabilirsin; ne de “kâfir”lik, “zâlim”lik, “fâsık”lık etiketinden ve yaşantısından kurtulabilirsin!
Allâh, yeryüzünde “halife” insan oluşun yaşamıyla kulluğunu ifa edenlerden olmayı nasip etmiş olsun!..
10.6.1999