Teğabun Suresi, Medine-i Münevvere’de nazıl olmuştur... Tüm sureler itibarıyla 107. veya 111. sırada indiği rivayet edilir... Adını, 9.ayetinde geçen “YevmütTeğabun”dan alır... “YevmütTeğabun” aslında kendini aldatanların fani dünyada (doğal olarak) tam aksini zannederken ölüm sonrası gerçeklikte bu aldanışlarının ortaya çıkması, kimin zararlı kimin karlı olduğunun tartıldığı gün; aldatma/aldanma günü demektir... 18 ayettir...

Teğabun Suresinde: Tesbih sırrı, iman ve küfrün bir Rasul’ün ba’si ile meydana çıktığı, insanların Kafir olmalarının çok önemli bir ana nedeninin Allah’ın bir BEŞER RASUL irsal etmesini kabullenmelerindeki zorluk ve ba’s’ı anlamayışlarıdır, cem’ ve teğabun günü, sahih iman ve salih amel kötülükleri keffaretler, musibet Allah’ın izniyle isabet eder, B-sırrıyla Allah’a iman edenin kalbini Allah hidayet eder, iman edenlere eşlerinden ve evladlarından bir düşman olduğu, mal-evlad fitnedir, gücün yettiği kadar Allah’dan ittika, infak ve nefsin cimriliğinden korunanlar, Allah’a karz-ı hasen, bazı ilahi isimlerin tecellileri,...gibi bir çok konu açıklanmaktadır...

Teğabun Suresi ile ilgili bir hadis-i şerif: “Doğan hiçbir kimse yoktur ki onun kafasının teşabükünde (şebekesinde, ağında, birbirlerine geçtiği yerlerde?), Teğabun Suresi’nin fatihasından (baş tarafından, başlangıcından) beş ayet yazılmış olmasın”.