106. Kureyş Sûresi
Kureyş Suresi, Mekke-i Mükerreme’de 29.sırada nazıl olmuştur... 4 ayettir... Adını, Kureyş kabilesinden bahsetmesi dolayısıyla ilk ayetindeki “Kureyş” kelimesinden alır... Kureyş Suresi, mana ve bağlam itibarıyla Fil Suresi’nin bir devamı gibidir... Bunu böyle sayan sahabeler de vardır... Mesela Hz.Ömer r.a.ın bir akşam namazında 1.rek’ta’ta “Tiyn” suresini ve ikinci rek’at’ta “Fil ve Kureyş” Surelerini ittisalen kıraat ettiği rivayet edilir... Hatta Übey b. Ka’b r.a.ın (ki, Hz.Rasulullah’ın “Kuran’ı şu dörtten alınız” dediği dört kişiden biridir) mushafında bu iki sure birbirinden ayrılmadan yazılmıştır...
Kureyş Suresinde: Kureyş topluluğuna lutfedilen ni’metler ve Beyt’in Rabbine kullukla emrolunmaları?... Allah açlık’tan doyurur, korku’dan emin kılar!?... gibi önemli konular açıklanmaktadır...
1-) Li iylâfi Kureyşin;
Kureyş’in ülfet ve hürmete mazhariyeti için,
2-) İylâfihim rıhleteş şitâi vas sayf;
Kış ve yaz seferinde rahat ve ülfetleri için.
3-) Felya’budû Rabbe hâzelBeyt;
Bu Beyt’in Rabbine (tevhid ehli olarak) kulluk etsinler!
4-) Elleziy at’amehüm min cû’ın ve âmenehüm min havf;
O ki, onları açlıktan doyurdu ve korkudan emin etti.