Kur’ân-ı Kerîm’i “oku”mak çok çok önemli de...

Acaba bizi O’nunla yüz yüze getiren Allâh Rasülü’nü “oku”mak daha mı geride?.. Allâh Rasûlü’nü “oku”madan, acaba O’nun bize tebliğ ettiği “Kitab”ı ne kadar ve nasıl “oku”yabiliriz?

Genelde insanların, müslümanların, Rasûlullâh’ı “oku”mak gibi bir sorunu yoktur!

Anlayışı kıt o çoğunluğa göre...

Hz. Muhammed (aleyhisselâm) sanki Sirius yıldızında oturmakta olan tanrının, oradan tebliğ edilmek üzere emirlerini gönderdiği Dünya üzerinde seçilmiş postacısıdır!..

Tanrının aklına estiği gibi yolladığı fermanları, Cebrâil adlı aracı kurumdan(!) alıp, insanlara tebliğ ile görevli, adli tebliğ bürosu memuru sanki! Yukarıdaki ferman buyura; postacı tebliğ ede; biz kapıkulları da buyrukları tuta! Tutmayanları da kraldan kralcı, yukarkinin kulları döve, öldüre, katlede; “katli vacip” fermanı çıkara! Yukarki adına, evlendirme, yargılama, katletme! Kısacası, yukarıdaki Tanrının yeryüzündeki gölgesi ya da hoparlörü olan bir PEYGAMBER!

Ve, VEHMİYLE PEYGAMBERE tâbi olan çoğunluk!

Tâbi olacak ki, daha az azap çeksin gelecekte, cehennemden kurtulsun; zevk ve saadet içinde bir cennet yaşasın sonsuza dek!

Sopa korkusu ve havuç beklentisiyle koşturanlar gibi... Bir yandan bu korku ve ümitle yap denilenleri yapmaya çalışırlar olabildiğince; bir yandan da Yukardaki görmez ya da takmaz diye olabildiğince yasakları delmeye ve bunun getirisi olan zevkleri yaşamaya çalışırlar...

Sorgulama, araştırma, tefekkür yoktur bunlarda! Beyinlerinden geçmez hiç, neden-nasıl-niçin türünden kelimeler! Böyle buyrulmuş böyle olacak! Yapmıyorsan cehennemliksin; yaparsan cennetliksin!!!

Neden cehennem, nasıl cennet, türünden soruların bırakın cevaplarını; bu soruları bile akıllarına getirmemişlerdir!.. Peygamber yukarkinden öyle almış ve hoparlör olarak bize iletmiş ya! Gerisini koyver gitsin!

Namaz kıl, demiş; günde beş defa yatıp kalkıyorum ya!.. Bunu ne amaçla mı yapıyorum? Bu önemli değil; önemli olan benim yalnızca bu hareketleri yapıp, anlamını bilmediğim sözcükleri tekrar etmem! Ben mâdem yukarkinin buyruğunu tutuyorum; O da beni cennete sokacak!.. Senede bir ay aç kalıyorum ya buyruğu üzere; kâinatı Yaratan nasıl benim aç kalmamdan yarar sağlıyorsa, elbette karşılığında da bana cenneti verecek!.. Ben peygamberini dinleyip fermanını yerine getiriyorum da, O beni niye cennetine sokmasın?.. Hem ben bu kadar taşa-toprağa para harcayıp, DİN adına okullar-câmiler yapıp, saraylar gibi süslüyorum O’nun evlerini de, O bana cennette niye bir köşk vermesin ki? Bu arada insanlar dinin ne olduğunu bilmiyormuş, sorularına cevap alamıyormuş; din anlayışı çağa hitap etmez hâle gelmiş; onlara parasız hiçbir din bilgisi ulaşmıyormuş, bana ne! Tonlarla insan açlıktan ölecek hâle gelmiş, ne umurum; yarattığı gibi kendisi düşünsün! Milyonlarla insan umurumda değil; ben elli-yüz çocuğa bina yapıp onları okutuyorum ya! Bunun için yüzmilyarlar harcıyorum ya!

Elbette O da beni cennetine sokup 70 hûri, 70 köşk verecek!..

Ve daha nice böylesine gökte TANRI ve hoparlörü-postacısı PEYGAMBER anlayışından kaynaklanan bakış açısıyla yapılan değerlendirmelerle oluşmuş müslümanlık anlayışı! VEHMİN getirdiği, Peygambere tâbiyet!

Anlayışı kıtların TANRI-Din ve PEYGAMBERİ sistemi; ve buna dayalı yaşam düzenleri...

Ve bir de AKLIYLA, “ALLÂH RASÛLÜ”ne tâbi olanlar!..

Hz. Muhammed (aleyhisselâm)’ın ashabından bazıları kendisi “Yâ NebiyAllâh” derlerdi, bazıları da “Yâ RasûlAllâh”!..

Kimse, ona “Yâ peygamber” demedi!.. Kur’ân-ı Kerîm’de hiç “peygamber” kelimesi de geçmedi!..

“Nübüvvet” nedir, ne işlev görür, neden Nebidir, nasıl Nebi olunur, “Nübüvvet” nasıl oluşur kişide, “Nübüvvet” varlığını nereden alır; niye Hz. Muhammed (aleyhisselâm)’a Nebilik vasfı verilmiştir?

Niye Kur’ân-ı Kerîm’de, O Zât için, “peygamber” kelimesi kullanılmamıştır da; özellikle, belli tanımlamalara dönük olarak Nübüvvetin işlevine işaretle, “Nebi” ismiyle söz edilirken; başka tanımlamalar ve işlevler için “Risâlet” kavramından ve “Rasûl” oluşundan söz edilerek, bu iki kavram birbirinden ayrılmıştır!

Risâlet nedir, ne işlevi vardır, kişi ne yönüyle Rasûldür, nasıl Rasûl olunur, “Risâlet” nasıl açığa çıkar kişide, “Risâlet” varlığını nereden alır; ne yönüyle ve nasıl Hz. Muhammed (aleyhisselâm) “Allâh Rasûlü” olmuştur?

Niye Meryem Sûresi 54. âyette, Kitap veya sahife getirmediği hâlde, İsmail (aleyhisselâm)’ın hem Nebi hem de RASÛL oluşu ayrı ayrı vurgulanmaktadır; yanlızca kitap getirene Rasûl denir, diyorlarsa?..

Bunlar fark edilmeden...

Hz. Muhammed (aleyhisselâm)’ın açıkladığı ve bize fark ettirmeye çalıştığı “ALLÂH” adıyla işaret edilen anlaşılmadan...

Allâh adıyla işaret edilenin “VELİYY” oluşunun, ne demek olduğu kavranmadan...

“Semâ”nın Kurân’da pek çok yerde “gök” anlamından ziyade “BOYUT” anlamına olarak kullanılmakta olduğunu değerlendirmeden...

“NÂZİL” olmanın, gökten Dünya üzerine değil; birimin hakikatinden bilincine doğru olduğunu anlamadan...

“URÛC”un, bilinçten varlığın hakikatine doğru yapılan düşünsel bir yöneliş-yükseliş olduğunu hissetmeden...

Tüm bunları yaşamış ve sonucunda, ALLÂH RASÛLÜ olarak tüm insanlara gereken bildirimi yapıp, ebedî saadete ermeleri için yol gösteren bir ZÂT’a, nasıl PEYGAMBER denilir, postacı ya da hoparlör olarak bakılır?

Aklınızı başınıza toplayın!..

Yalnız bir köşeye çekilip, SİSTEMLİ bir şekilde DÜŞÜNMEYE başlayın!

Milyarlarca GALAKSİYİ içinde barındıran bu Evreni, bir NOKTA’dan halkeden; ve indînde sayısız NOKTA’lar ve o NOKTA’ların her birinden sayısız evrenler yaratmış bulunan; ve dahi, her an bu işlevi devam eden “ALLÂH” adıyla işaret edileni; nasıl olur da Sirius yıldızında oturan bir tanrı gibi düşünür ve onun yeryüzünde hoparlör-postacı arası bir PEYGAMBERİ olabileceğini kabul edersiniz?!!

Eğer hâlâ böyle düşünüyorsanız, kozanızda mutluluklar dilerim sizlere!

Yok eğer; artık böyle düşünmem mümkün değil diyebiliyorsanız...

O zaman “ALLÂH RASÛLÜ ve NEBİSİ MUHAMMED MUSTAFA” isimli “OKU”nması gereken ve hâlâ “oku”nmamış olarak rafta bulunan “KİTAP”ı, bugüne kadarki tüm değer yargılarınızı bir yana bırakarak, yeniden elinize alınız!.. (Anlayışı kıtlara: sayfaları ve cildi olan kağıttan mamûl bir kitaptan söz etmiyorum!)

“ALLÂH” adıyla işaret edilenin her an yaratmakta olduğu sayısız NOKTA’lardan, yalnızca bir nokta olarak var olan evrenimizdeki milyarlarca galaksiden birindeki yüzmilyarlarca yıldızdan birinin uydusu Dünya üzerinde, “HALİFE” olması amacıyla ve bu amacı gerçekleştirecek fıtratla Mekke’de açığa çıkmış Bilincin, yaşam safhalarını ve DÜŞÜNCE SİSTEMİNİ “oku”maya çalışarak işe başlayın...

“Hanif”lik genetik veritabanına sahip; yıldızlardaki melekî gücü tanrı kabul etme anlayışını baltasıyla(?) yıkan ve ölü kuşu Allâh kudretiyle dirilten şuurun genetik mirasını bünyesinde bulan; ve daha başından “halife”lik fıtratını haiz olarak madde dünyasında yer alan Bilincin, içinde bulunduğu şartları, varlığı ve kendi hakikatini nasıl değerlendirebileceğini fark etmeye, kavramaya çalışın!

O eşsiz bilinç!..

O muhteşem hüviyet!..

O Harikulâde devrimci kişilik!..

Sirius ya da BETA NOVA’daki Tanrıdan mı aldı PEYGAMBERLİĞİ?..

Yoksa...

“ALLÂH” adıyla işaret edilenin RASÛLÜ ve bunun yanı sıra NEBİSİ mi idi?..

Gökteki tanrının fermanlarını ileten yeryüzündeki vâlisi-komutanı-postacısı-hoparlörü mü idi?

Yoksa...

İnsanlara, hakikatleri olan “Allâh” adıyla işaret edilenin, fark ettirilmesi ve gereğinin yaşatılması amacıyla, teklif edilen önerileri, kendi hakikati olan Allâh’tan gelen bir şekilde; bu boyuta elçilik-transfer ederek açığa çıkaran “RASÛL”ü mü?

İnsanların sonsuz azaptan korunup, sonsuz saadete ermelerini sağlayacak dünyevî bakış açısını ve uygulama biçimlerini teklif eden Allâh “NEBİ”si mi?

Ciddi olarak düşünün bir; Tanrının Hz. Muhammed adlı peygamberine mi inanıyorsunuz; “Allâh” adıyla işaret edilenin “Rasûl”ü ve “Nebi”si olan Muhammed Mustafa (aleyhisselâm)’a mı?

Eğer, ikincisine inanıyorsanız... Birincisine inanmaktan hangi farklı yönleri var bu düşüncenizin, lafzından-sözcüklerinden başka? Bunları ayırın bakalım bir yana...

Bu hususları öncelikle çok iyi anlayalım ki, ondan sonra “ALLÂH” adıyla işaret edilenin “RASÜL” ve “NEBİ”si olan MUHAMMED MUSTAFA isimli “KİTAB”ı “oku”maya çalışalım!

O Zât’ın, hangi olayda, neyi nasıl değerlendirdiğini; olaylara bakış açısını; sorunların çözümünü “Allâh”ta nasıl aradığını; sorunun çözümünün, olayları nereden nereye yönlendirilerek çözülmek istendiğini; insanların yaşamı ve olayları nasıl değerlendirmesi gerekliliğinin neden “Allâh” bakışına dayalı ve nasıl olması icap ettiğini “oku”maya hazırlanalım.

Bu arada da...

Kesinlikle bilelim ki...

Dünya ve âhiret saadetini istiyorsak, Allâh adıyla işaret edilenin son “Nebi”sine; “Hakikat”imiz olan “ALLÂH” adıyla işaret edilene ermek istiyorsak “ALLÂH RASÛLÜ”ne tâbi olmaktan başka şansımız ve çaremiz yoktur!

Allâh bu gerçeği fark ettirsin, idrak ettirsin, gereğini kolaylaştırsın ve hazmını versin!

AHMED HULÛSİ

29 Ekim 1998