1-) Tebarekelleziy nezzelel Furkane alâ abdiHİ li yekûne lil alemiyne neziyra;

Ne yücedir ki, âlemlere (tüm insanlar) bir uyarıcı olarak, kuluna Furkan’ı (Hakikat ile aslı olmayanı ayırt edici) inzâl etti.

2-) Elleziy leHU Mülküs Semavati vel Ardı velem yettehız veleden ve lem yekün leHU şeriykün fiyl mülki ve haleka külle şey’in fekadderahu takdiyra;

Ki, semâların ve arzın varlığı O’nun içindir! Çocuk edinme kavramından berîdir! Varlıkta ortağı yoktur O’nun! Her şeyi yaratmış, onu (yarattığını) takdiriyle oluşturmuştur!

3-) Vettehazu min dûniHİ aliheten lâ yahlükune şey’en ve hüm yuhlekune ve lâ yemlikune li enfüsihim darren ve lâ nef’an ve lâ yemlikûne mevten ve lâ hayaten ve lâ nüşura;

(Gerçek böyle iken) O’nun dûnunda, bir şey yaratmayan; kendileri yaratılmış olan; kendi nefslerine bir zarar ve faydası olmayan; ölüme, hayata ve ölümün tadılışından sonraki yaşantıyı oluşturacak bir özelliğe sahip olmayan tanrılar edindiler.

4-) Ve kalelleziyne keferû in hazâ illâ ifkünifterahu ve e’anehu aleyhi kavmün âharun* fekad cau zulmen ve zura;

Hakikat bilgisini inkâr edenler dediler ki: “Bu (Kur’ân) ancak O’nun uydurduğu bir yalandır. Başka bir kavim de (Yahudiler) bu konuda O’na yardım etmiştir”... Gerçek ki, büyük haksızlık ve yalancı şahitlik suçu işlediler.

5-) Ve kalu esatıyrul evveliynektetebeha fehiye tümla aleyhi bükreten ve asıyla;

Dediler ki: “Bunlar, sabah - akşam okunması için kendisinin yazdırtmış olduğu, eskilerin masallarıdır.”