Niçin “Din” olayı akla değil de, imana dayandırılmış?..

İşin sır noktası bu!

Akıl herhangi bir noktayı düşünürken, bütün bağlantıları gereği gibi kuramayıp, herhangi bir yanlış fikrin etkisi altında kalma tehlikesi ile yüz yüzedir!

İşte o anda da vehim, onun üzerinde hükmünü icra eder; yani nefsin, benliğin üzerinde tesirini icra eder. Aklın gücünü, tesirini keser, geleceğe ve bilince dönük biçim yerine; bedene ve benliğe dönük istikamette bir harekete sürükler... O zararlı hareketi yararlıymış gibi gösterir!

Çünkü vehim, her şeyi tersine gösterir... İşte bu yüzden de zararlı hareketi yararlıymış gibi zannettirip, seni yanlışa çekebilir.

Ancak vehmin üstesinden yüzde yüz gelebilecek bir güç vardır... İşte o güç, iman gücüdür.

“İman”da, akıl vemantığa yön veren “fikir” durur!..