Çağdaş bilimin verilerine erişemeyen beyinler için, geçmişte, hakikati görmenin tek yolu “keşif” veya “fetih” denilen, içsel algılama yollarıydı. Bu müşahedelerini de, ancak işaret yollu, mecazlarla, benzetmelerle dillendirebiliyorlardı.

Onların yaşadıklarını yaşamamışların ise anlatılanları taklit yollu tekrardan başka şansları yoktu.

“YENİLEN” hükmü açığa çıktı, bundan yaklaşık altmış küsur yıl önce! Atom (madde) parçalandı!

Maddenin, beynin beş duyuya göre değerlendirmesi olduğu fark edilmeye başlandı… Ne var ki beynin tek değerlendirmesi değildi bu!

“Dalga (wave) okyanusunda” yüzen bilinç balıkları olduğumuz düşünüldü!

Bilinç balıkları okyanusun derinliklerine daldı; “holografik gerçeklik” ile yüz yüze geldi!

Okyanusun ötesinde, beynin, “holografik beyin” olduğu keşfedildi!

Kuarksal katmandan geçilip, string teoremiyle, bölünmez parçalanmaz (ahad-samed) TEK’e işaret edildi.

Ve son bir şey daha fark edildi ki; tüm bunların algılandığı katman, bir üst katmanın (semânın) içinde yalnızca bir alt boyut!

Evren içre evrenlerin, gerçekte, “çok boyutlu tek kare resim” algılamasıyla “ALLÂH” ismiyle işaret edilenin çeşitli isimleriyle tanımlanan özelliklerinin “AN”lık görüntü algılamasından başka bir şey olmadığı “NOKTA”sına ulaşıldı!