“ALLÂH” bilinciyle başlarım!

Kelime anahtarları, eğer beyinde düşünce kilitlerini açabilirse, insan tefekkür âleminin sonsuzluğuna kanat çırpar.

Esasen, sonsuzluk için var olan insan, ya şuur boyutunda kendisini tanıyıp “Sonsuz”a ayna olma huzur ve saadetini yaşayacak; ya da ilim ve idrak yetersizliği sebebiyle kemâlini şartlanmalara bırakmış bir hâlde, “Ben bir maddeyim” vehmi ile hücre batağında mahvolacaktır!

Özellikle 1968-69-70 yıllarında kâğıda geçirdiğimiz bu sözler; şayet üzerinde ağırlıklı olarak durulur ve önyargısız bir şekilde değerlendirilirse, yepyeni ufuklara ve hedef tespitlerine vesile olabilecektir.

Okuyacağınız cümlelerin çok büyük bir kısmında, ikiden fazla mânâ mevcuttur.

Hatta tasavvufla ilgilenenler, pek çok mertebeden değişik anlamları bu satırlarda bulabilirler.

Dostlarıma tavsiyem odur ki, bu satırları okurlarken...

Elden geldiğince kendilerini, kelimelerin mânâ denizine salıvereler.

Ne anlam çıkartırlarsa çıkartsınlar, bununla yetinmeyip, daha değişik mânâların da olabileceğini düşüneler.

Zâhirden-bâtına, bâtından-ahadiyet hakikatlerine kadar her boyuta işaretlerin satırlar arasına gizlenmiş olduğunu bileler.

Ve nihayet kendilerine ulaşan kelimelerin “DOST’un SESLENİŞİ” olduğunu hissetmeye gayret ederler.

Biline ki Dostum...

Halktan alıp halka satanlardan değil; HAKK’ın bağışını ulaştıranlardanız, Elhamdulillâh!

 

Ahmed HULÛSİ
21.6.1987
Şehremini / İSTANBUL