Soru
− Davud’u yeryüzünde halife kıldım, İbrahim’i de insanlara imam yaptım demekte... M.Arabî, halifeliğin Allâh(!)tan değil, RASÛLLERden geldiğini söylemekte... Buna göre insanlar, Rasûllerin halifeleri midir?..
Üstad
− … iyi bir noktaya değindin...
Biz ve pek çok tasavvuf ehli “Halifetullâh” sözünü kullanmıştır ki; köken olarak yanlış değildir...
Ancak...
Muhyiddini Arabî’nin bahsettiği Rasûller, meleklerdir... Kurân’da yanılmıyorsam, melekler için de Rasûller, denilir…
İnsan yokken, yeryüzünde Nebi de olmayacağına göre; ve ilk insan dahi halife olduğuna göre; burada insan Rasûlleri, anlamak mümkün olamaz kanaatimce!..
Ne dersin ... hoca?..
Cevap
− Evet Üstadım.
Soru
− Üstadım... Fûsûs’da geçen; Musa (a.s.)’ın “Rabbim bana HÜKÜM vermekle kudreti bağışladı” sözünde HÜKÜM ile HALİFELİĞİ kastettiğinden bahsetmekte. Bu yüzden her Rasûlün ve her Nebinin halife olmadığını söylemekte... Buna göre bazı Nebilerde açığa çıkan HÜKMÜN halifelikle bağlantısını nasıl anlamalıyız?..
Üstad
− Rasûl, Nebi olmayabilir... Kurân’da Nebiler dışındakiler için de Rasûl tâbiri geçer bildiğim kadarıyla...
Hüküm ise, “Allâh” bakışıyla bakma sonucu oluşabilen bir şeydir!
Beyler unutmayınız ki bu sohbetlerin genel adı: TAKLİTTEN TAHKİKEdir...
Geçmişte ezber yollu öğrendiğiniz şeylerin acaba ne kadarı tahkike dönüp, sizi o konuda YAKÎNe erdirdi?..
Kendinizden veremediğiniz isâbetli cevap, taklidin SONUCUDUR!..
Taklidiniz ile tahkikinizi terazinin iki kefesine koyup bir tartar mısınız; lütfen!..
Dışardan aldıklarınız, bir kefeye; kendi buluşunuz, sizden açığa çıkan isâbetli cevaplar diğer kefeye!
Mukallit, tanrısıyla yaşar!..
İlim geldikten sonra hâlâ onların hevâsına tâbi oluyorsa mukallit; iyi bir müşrik olarak tanrısına kulluk ediyordur!..
Ne zaman kendiniz için ve kendinizdekini açığa çıkarmak için var olduğunuzu fark edip, bunun gereğini yaşamaya başlayacaksınız?..
Cevabı sakın Tanrınıza bağlamayın!..
Devâ Kurân’dadır!.. Kur’ân “OKU”maya çalışın!..
Kurân’ı “OKU”yamayan, “ÜMMÜL KUR’ÂN”ı hiç okuyamaz!..