Üstad
− Benzin yanar, taş yanmaz!.. Taş ancak cehennemde yanar!..
Cevaplar
− Daha yanmanın ne olduğunu öğrenemedik Üstadım...
− Teşekkür ederim Üstadım...
− Kendini karşındakine feda etmedikçe, bu kapının açılacağını tahmin etmiyorum.
− Oktanımızın yükselmesi gerektiği düşüncesindeyim.
− Taş ısıyı emer ve sonrada yansıtır Üstadım... Benzin fosil yakıttır ve terk edilmek üzeredir...
− Her şey ısınır sonra buharlaşır, her şey buharlaşacak ve enerji olacak...
− Bence hayır... Eğer yanANımızın kıymetini bilerek ve değerlendirmeye çalışarak geçirirsek... Yanan insan DELİ gibi çırpınır yaşayabilmek için. Geçen hafta İstanbul’a giderken arabalı vapurdayım. Kendi kendime diyorum, “şu an’ı değerlendirmen” lazım. Önümden bir hanım geçiyor belli ki bir şey arıyor, hemen “camı açıp sor” dedim. Camı açıp sordum “Pardon tuvaletimi arıyorsunuz?.. Hanım, “evet” dedi ve ben hemen tuvaletin yerini tarif ettim.
Denizi seyrediyorum, vapur yanaşmaya çalışırken... Baktım bir yaşlı karı-koca ellerinde çantaları çıkışa doğru ilerliyorlar. Lütfen sor dedim, muhakkak vasıtaları yok ve yolunun üzerinde ise sen bırakabilirsin... Hemen sordum ve düşündüğüm veya hissettiğim gibi oldu olaylar. Yani yana yakıla BU AN’I NASIL DEĞERLENDİREBİLİRİM? diye yanmak gerektiğini düşünüyorum...
− Ne benzin taşa dönüşebilir ne de taş benzine! Kendimizi kandırmayalım! Hakkında hiçbir şey bilmediğimiz ve sürekli değişen bir yapıda yanabileceğimizi düşünmüyorum. Teşekkürler.
Üstad
− Evet, bana anlatacaklarınız varsa, sizleri dinliyorum... Yoksa ayrılayım... Sizi daha fazla meşgûl etmeden!..
Peki teşekkürler ve herkese iyi geceler... Hoşça kalın...