SUBHANEKE

سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِكَ وَتَبَارَكَ اسْمُكَ وَتَعالَى جَدُّكَ  (وَجَلَّ ثَنَآؤُكَ) وَلآَ إِلٰهَ غَيْرُكَ

 “Subhanekellâhümme ve Bi-Hamdike ve tebârekesmüke ve teâlâ ceddüke (ve celle senâuke) ve lâ ilâhe ğayrüke.”

Anlamı:

Allâh’ım! Hamdinle Subhansın!.. Senin ismin mübarektir!.. Senin şânın âlidir!.. (Senin senân -ihsa edilemez- yücedir!..) Senin gayrın ULÛHİYET sahibi de yoktur.

 

ET-TEHİYYÂTÜ

أَلتَّحِيَّاتُ ِللهِ وَالصَّلَوَاتُ وَالطَّيِّبَاتُ؛ أَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا النَّبِىُّ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكَاتُهُ؛ أَلسَّلاَمُ عَلَيْنَا وَعَلَى عِبَادِ اللهِ الصَّالِحِينَ؛ أَشْهَدُ أَنْ لآَ إِلٰهَ إِلَّا اللهُ وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ

 “Ettehıyyatu lillâhi vassalevâtu vattayyibâtu, esSelâmu aleyke eyyuhennebiyyu ve rahmetullâhi ve berakâtuhu, esSelâmu aleynâ ve a’la i’badillahissalihiyn, eşhedu en lâ ilâhe illAllâhu, ve eşhedu enne Muhammeden abduhû ve Rasûluhu.”

Anlamı:

Bütün tâzimler, dua ve talepler ile en temiz ibadetler Allâh için olup, O’nun ULÛHİYET hükmüncedir. Ey Nebi! Selâm, Allâh’ın Rahmeti ve bereketi senin üzerine olsun!.. Selâm, bizim ve Allâh’ın sâlih kullarının üzerine de olsun!.. Şahidim ki: Tanrı yoktur, sadece ALLÂH vardır!.. Ve yine şahidim ki: Hz. MUHAMMED O’nun kulu ve Rasûlüdür!..

 

SALÂVATLAR (SALLİ – BARİK)

أَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَىاٰلِ مُحَمَّدٍ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَعَلَىاٰلِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ*

أَللَّهُمَّ بَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَىاٰلِ مُحَمَّدٍ كَمَا بَارَكْتَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَعَلَىاٰلِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ*

 “Allâhümme salli alâ Muhammedin ve alâ âli Muhammedin kemâ salleyte alâ İbrahime ve alâ âli İbrahim, inneke Hamiydun Meciyd.

Allâhümme barik alâ Muhammedin ve alâ âli Muhammedin kemâ barekte alâ İbrahime ve alâ âli İbrahim, inneke Hamiydun Meciyd.”

Anlamı:

Allâh’ım! İbrahim’e ve Âl-u İbrahim’e salât ettiğin gibi, Muhammed’e ve Âl-u Muhammed’e de salât et!.. Muhakkak ki sen, Hamiyd ve Meciydsin...

Allâh’ım! İbrahim’i ve Âl-u İbrahim’i mübarek kıldığın gibi, Muhammed’i ve Âl-u Muhammed’i de mübarek kıl!.. Muhakkak ki sen, Hamiyd ve Meciydsin...

 

 ‘ASR SÛRESİ (103. Sûre)

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
وَالْعَصْرِ {1} إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ {2} إِلَّا الَّذِينَ اٰمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ {3

“Eûzü Billâhi mineş şeytânir raciym”

“B”ismillâhir Rahmânir Rahıym

(1) Vel ‘asri; (2) İnnel İnsâne le fiy husrin; (3) İllelleziyne âmenû ve amilus sâlihâti ve tevâsav bil Hakkı ve tevâsav Bis Sabr.

Anlamı:

1. Yemin ederim O Asra (içinde akıp giden insan ömrüne) ki,

2. Muhakkak ki insan, hüsran içindedir!

3. Ancak (hakikatlerine) iman edip imanın gereğini uygulayanlar, birbirlerine Hak olarak tavsiye edenler ve birbirlerine Sabrı tavsiye edenler hariç!

 

FİYL SÛRESİ (105. Sûre)

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحَابِ الْفِيلِ {1} أَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ {2

وَأَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا أَبَابِيلَ {3} تَرْمِيهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجِّيلٍ {4} فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ {5

“Eûzü Billâhi mineş şeytânir raciym”

“B”ismillâhir Rahmânir Rahıym

(1) Elem tera keyfe fe’ale Rabbüke Bi ashâbil fiyl; (2) Elem yec’al keydehüm fiy tadliyl; (3) Ve ersele aleyhim tayren ebâbiyl; (4) Termiyhim Bi hıcâretin min sicciyl; (5) Fece’alehüm ke’asfin me’kûl.

Anlamı:

1. Görmedin mi Rabbin nasıl yaptı, ashab-ı fil’e?

2. Onların tuzaklarını boşa çıkarmadı mı?

3. İrsâl etti üzerlerine tayrân ebabil’i (Ebabil kuşları).

4. Atıyorlardı onlara, kurumuş çamurdan taşlarını.

5. Nihayet onları yenmiş ekin yaprağı gibi kıldı.

 

KUREYŞ SÛRESİ (106. Sûre)

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ {1} إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَٓاءِ وَالصَّيْفِ {2} فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هٰذَا الْبَيْتِ {3} أَلَّذِي أَطْعَمَهُم مِنْ جُوعٍ وَاٰمَنَهُم مِنْ خَوْفٍ {4

“Eûzü Billâhi mineş şeytânir raciym”

“B”ismillâhir Rahmânir Rahıym

(1) Li iylâfi Kureyşin; (2) İylâfihim rıhleteş şitâi vas sayf; (3) Felya’budû Rabbe hâzelBeyt; (4) Elleziy at’amehüm min cû’ın ve âmenehüm min havf.

Anlamı:

1. Kureyş’in ülfet ve hürmete mazhariyeti için,

2. Kış ve yaz seferinde rahat ve ülfetleri için.

3. Bu Beyt’in Rabbine (tevhid ehli olarak) kulluk etsinler!

4. O ki, onları açlıktan doyurdu ve korkudan emin etti.