Soru
− Talâk Sûresi 12. âyeti olan; “Allâh yedi kat göğü ve bir o kadar da yeri yarattı. Emirleri bunların arasından geliyor” açıklar mısınız?
Üstad
− O âyetin mânâsını Allâh Rasûlü’nün sahabesi içindeki, Rasûlullâh’ın “âlim” diye nitelendirdiği zât olan Abbas bile “İnsanlar benim boğazımı keser” diyerek açıklamamışken; ben nasıl açıklarım!!!
İlimde o olgunluğa gelirseniz, ne anlam taşıdığını bu cümlelerin, kendiniz görürsünüz...
Soru
− Üstadım, mahşer günü ile ilgili kaynaklarda Mîzan olayından bahsediliyor...
Yani kişinin günahları ve sevaplarının tartılacağı; günahları ağırsa cehenneme, sevapları ağırsa cennete gideceği belirtiliyor. Diğer taraftan başka kaynaklarda da kişinin günahları kadar cehennemde kalacağı, daha sonra cennete gideceği belirtiliyor. Bu ikisi aynı şey midir?.. Yoksa nasıl birleştirebiliriz..?
Üstad
− Bu olay sembolik bir anlatımdır... Kişinin yaptıklarının hesabı zaten “Allâh Seriy’ul Hisab’tır” hükmünce anında değerlendirilmektedir...
Cennete girecek olan herkes cehennem ortamından geçmek mecburiyetindedir... Sevapları, yani onu cehennemin azabından koruyacak enerjisi daha fazla ise, yanması az olur...
Cehennemin maddi azabından hadsiz hesapsız güçlü olan mânevî yanı, düşünsel azabıdır! Kişi kendisine azap veren yanlışlarından arınmadıkça cehennemden çıkamaz!..
Meğer ki o arada kendisine ŞEFAAT ulaşsın! Bu ulaşacak olan şefaat nedir?..
Burada fark etmemiz gereken çok önemli bir husus var..!
Cehennem ortamıyla ilgili ŞEFAAT hadislerini hatırlayın...
“Nebi ve Rasûl ve Evliyaullâh mertebelerine göre, Allâh’ın izniyle cehenneme girer ve tanıdıklarına şefaat ederek cehennemden çıkarırlar...”
anlamında açıklamaları var Rasûlullâh’ın... Nedir bu olay?..
Önce dünya yaşamından bir örnek verelim... Gerçek itibarıyla Dünya, cehennem ortamı içindedir!.. Ayrıca bu cehennem ortamında herkesin yanışı da; kendisine yerleşmiş olan şartlanmalar, değer yargıları ve bedene bağımlılık (tabiat) oranındadır!
Bu gerekçeler dolayısıyla, dünya yaşamında çeşitli olaylarla birlikte yanmaya başlarsın! Bu, uykularında da devam eder!.. Dolayısıyla ölüm ötesine de sıçrar!.. Yanmana sebep olan şartlanma veya değer yargısından arınabilirsen, o takdirde yanman biter! Bu da ancak sendeki değer yargısının yanlış veya yersiz olduğunu bildirecek yani sana ŞEFAAT edecek bir zâtın varlığı ve aracılığıyla olur!
ŞEFAAT, seni yanlış bilgiden arındırarak gerçeği idrak ettirme olayıdır!..
İnsan cehennemden, imanlı ise ancak şefaatle kurtulur! Bunun sonucunda da cennet yaşamına ve daha doğrusu boyutuna adapte olur... Anlatabildim mi dostlar..?
Başka sorusu olan?..
Peki öyle ise, hepinize iyi geceler... Hoşça kalın!