Tanrından, tanrının dünyasından, tanrının elçisinden, tanrının cennet ve cehenneminden mutlu isen, sakın bizi dinleme!.. Çünkü hayal balonun zarar görür!..
Hazmedemezsin!..
Ağır gelir!..
Ölümün lakırTısını etmeyi bırakın bir yana!..
Ne demek ölümün lakırTısını etmek!??
Ölümle, her şeyi Dünya’da bırakıp gideceğini idrak edememiş kelime ezbercileri, ancak o sözcüklerin lakırTısını yaparlar!..
Yaşantıda kaç kişi yarın ölecekmiş gibi yaşamına yön veriyor?..
Kaç kişi eline geçene sevinmeden; elinden çıkana üzülmeden “Allâh verdi, Allâh aldı” deyip geçebiliyor?..
Beyler dünyada en büyük zulüm, insanın kendini aldatmak suretiyle kendine yaptığı zulümdür!..
İlminin gereğini yaşamadığın sürece, ya ilmin yok, ya da kendini aldatmak yoluyla sürekli kendini tatmin etmek hoşuna gidiyor!..
Dostlarım...
Dün Türkiye’de vardım... Bugün yokum!.. Yarın burada da olmayacağım...
Acaba, vicdan muhasebesi yapıyor musunuz?.. Gerçekçi olarak... Bilgimin yüzde kaçının gereğini yaşayabiliyorum; diyerek!..
Dün beni görüyordunuz; bugün yalnızca yazdıklarımı okuyabiliyorsunuz... Öbür günlerden birinde bunlar da olmayacak!..
Yine eskisi gibi, bunları zaten biliyorum, diye kendinizi aldatarak eski günlerinize mi döneceksiniz?..
İlim, bilgi, beyninizi kuşatan hangi surları yıkabildi?..
Yoksa yıktı bazı şartlanma surlarını da; böylece daha mükemmel şekilde beden yaşantısına dönmeyi; şartlanmasız bir şekilde beden boyutunun zevklerini mi yaşamayı başardınız!..
Dostlarım...
Söze başlarken dedim ki, insan başındaki en büyük belâ, gururdur!..
Ben biliyorum, onu da tanıyorum, öyle ise ona ihtiyacım yok; demektir...
Hepiniz hepinize muhtaçsınız!..
Hepinizin hepinizden öğreneceği pek çok şey var...
İnkâr ettiğin her kişide dahi senin muhtaç olduğun pek çok kemâlât vardır!..
Kişiyi değil, kişidekini göremiyorsan; zaten acil servise kaldırılma durumundasın!..
Bir insanın, akıllıyım sanarak, ahmak rolünde olması inanın ki başına gelecek en kötü hâldir!..
Dünya’da hangi noktaya gelirsen gel, DAHAsı vardır... Ve tümü de sonunda terk edilecektir...
Gerçekte yalnızsın!.. Uyuduğundan da mı ibret almıyorsun!..
Her gece her şeyi bırakıp yalnız yolculuğa çıkıyorsun başını yastığa koyunca, hâlâ yalnız olduğunu fark edemiyorsun!..
Ölüm, her an başının üstünde Demokles kılıcı gibi; farkında değilsin!.. Ne karın, ne kocan, ne çocuğun, ne yakınların; hiçbiri ölüm ötesinde yanında olmayacak!..