İnsansının, “insan”a özgü özellikleri anlayabilmesi ve gereklerini yaşayabilmesi olanaksızdır!

İnsansı yaşamı boyunca, içgüdüleriyle veya “insan”ları taklit ederek yaşar... Hiç anlayamaz “insan”ların iç dünyalarını!.. Onları kendisi gibi sanır; ve öylece değerlendirir...

İnsansının dünyası “ben” üzerine ve “beden” üzerine kurulmuştur!.. Tüm hedefi ve amacı daha iyi yaşamak, daha güzel yemek-içmek, daha çok ve çeşitli birimle çiftleşmek; daha fazlaya sahip olmaktır. Bunun için de imkân dahilindeki her yolu mübah görür...

İnsansıları sınırlayıcı tek unsur “korku”dur!..

Korkusu yoksa sınır tanımaz!

Ana vasfı taklittir!..

“Allâh” adıyla işaret edileni düşünebilme ve kavrama olanağı yoktur!

Dolayısıyla yalnızca bedenine dönük yaşar!..

Yemek-içmek çok önemlidir! Hele çiftleşmek! İnsansılar bir karı ele geçirip çiftleşirler... İnsansı erkeği, sahibidir karının!.. İnsansı dişi de sahip çıkar erkeğine!

“Birleşmek” kavramı gelişmemiştir insansılarda! “Birleşmek”, birlikte yaşamı paylaşmak yoktur onlarda!.. İnsansı erkeğin paylaşacağı bir şey yoktur dişisiyle... Süs gibi taşır yanında dişisini!.. Mutfakta, yatakta bazen de ofisinde kullanır! Boğaz tokluğuna yaşar erkeğin yanında; ya da koltuğun veya cüzdanın yanında yerini alır dişi!

Bir şekilde “dişi”ye ya da “erkek”e “sahip olmak” ve çiftleşmek! Ona hükmetmek! Parasını kullanarak; bedensel özelliklerini kullanarak; mevkîni kullanarak karşısındakine sahip olmak!

Ev alır, araba alır gibi “karı” alırlar pahasını ödeyip; veya dişi peşinden koşarlar!

İnsansının sahip olduğu “karı”sı veya “dişi”si vardır, yaşamı mutfakla yatak arasında geçen!.. Ya da “erkek”i işle yatak arasında koşuşturan!..

“Dişi”, erkeğin malı olmanın acziyeti; erkeğine sahip çıkamamanın acziyeti içinde şöyle der:

− Benden bıksan da, başka dişilere sahip olsan da, beni bırakma! Dön bana gel gene! Git başkalarına zevkini tatmin et, ama bana dön gene!

Bu dişiliğin iflâsı ve acziyetin zirvesidir! Malın efendisine yakarışıdır! İnsanlık haysiyetinin olmayışıdır!

Beğenirler ve sahip olmak için ne gerekiyorsa onu yaparlar insansılar...

Beyinde, ruhta paylaşacakları bir şeyleri yoktur ki onların dişileriyle ya da erkekleriyle!

“İnsan”ın ise, yaşamını, dünyasını, kalbini-ruhunu paylaştığı “eşi-yoldaşı” vardır.

“İnsan”lar severler!

“İnsan”larda var olan, eli altındakileri eşit şekilde paylaşma kavramı, mevcut değildir insansılarda... Bu gelişme yoksunları, yanlızca sahip olmayı ve sahip olmak için gereken pahayı ödemeyi düşünürler!

Aslan gibi hükmetmeyi; sırtlan gibi ele geçirmeyi; karınca gibi biriktirmeyi; tilki gibi kandırmayı; maymun gibi “insan”ları taklit etmeyi; ayı gibi yaşamayı “insan”lık bilirler içinde yaşadıkları “insan bedeni” dolayısıyla insansılar!

İnsansı sahiplik davasındadır!..

İnsan ise, paylaşımı kadarıyla beraber yaşar eşiyle!..

İnsansılar kanun ya da kaba kuvvet yoluyla sahipliğini sürdürürler! İnsanlar ise paylaşımları olduğu sürece beraberdirler; paylaşımları sona ererse, kendi yollarına ayrılırlar...

İnsansılar “kabile” zihniyet ve kurallarıyla yaşarlar!..

“İnsansı”lar zorba ve zorlayıcıdırlar!..

İnsanlar ise medenî olmuşlardır...

“İnsan”larda zorlama ve zorbalık yoktur; teklif vardır...

İnsansıların yaşamlarında ana unsur “TAKLİT”tir! Dinle ilgilenseler, taklit yollu ilgilenirler... Tasavvufla ilgilenseler, taklit yollu ilgilenirler!

Akılları gelişmemiştir zeki olabilmelerine rağmen! Kendi akıllarıyla bir karar veremezler; doğruyu bulamazlar! Bakarlar geçmişte falancaya veya filancaya ve onu TAKLİT ederler!