Ben yaratanımı zikretmekteyim trilyonlarca hücremin her biriyle her an!..
Hücrelerimin her birinin dili… Organlarımın her birinin dili… Ruhumun dili, şuurumun dili, varlığımın anlamının dili, varlığım adı altında var olanın dili, ve ötesi zikretmekte, her an binbir lisan ile Kendisini!..
Âlem zikirde, âlemler zikirde…
Âlem tespihte; âlemler tespihte… Nokta dönüyor, kendi yaratılış amacı çevresinde…
Noktada dönüyor her nokta kendi yaratılış gayesi çevresinde!..
Her şey dönüyor, Bir Şey çevresinde!..
Melek var, “RUH” adıyla mümtaz!..
“Melek”ten olma melekler… Meleklerden olma melekler!..
Melekler var azîm… Melekler var, perdeli!.. Melekler var, melekeleri seyrettiklerinden perdeli!..
Melekler, nûr!..
Melekler, şuur!..
Melekler, gayyur!..
Melekler kâh oluyor bir yaratık; kâh oluyor bir başka yaratık! Melekler kendi aralarında oynaşıyorlar!.. Evrende, çarkıfelekler dönüyor; çarkıfelek iş bitiriyor, diyoruz biz!
Melek yaratılış amacına hizmet veriyor!..
Şeytan adı takılmış olan öyle… Bizler de öyle… Ama kimimiz, kimimize göre, biraz şöyle!..
Kimimiz bir derya, kimimiz deryadan bir damla… Ama hepimiz sonuçta aynı salda!.. Gidiyoruz bir semti meçhule!..
Varlığın sonu, yokluk!..
Cennetin sonu, hiçlik!..
Nokta’nın yaşamı, bitik!..
Ğaniyy “Allâh”!..
Hû “Allâh”!..