Ne diyoruz?..

“Hayrın ve şerrin Allâh’tan olduğuna iman ediyorum.”

Bunu hepimiz diyoruz!

“Âmentü”yü okurken, “Hayrın ve şerrin Allâh’tan olduğuna iman ediyorum” diyorsunuz....

Peki gerçekten, yürekten inanıyor musunuz böyle olduğuna..?

Oysa, başınıza bir iş geliyor; “Falanca böyle yaptı da onun için” diyorsunuz!..

Öbür yandan da, “Gerek hayır ve gerek şerr olsun ikisinin de Allâh tarafından geldiğine iman ediyorum” diyorsunuz ya “Âmentü”de...

Bak dostum, tekrar et...

“Âmentü Billâhi... hayrıhi ve şerrihi min Allâhû Teâlâ”

“Hayrın ve şerrin Allâh’tan geldiğine, iman ediyorum” diyorsun!

Peki bu dediğin gibi mi yaşıyorsun?..

Her olay içinde ve yaşamının her anında böyle mi düşünüp; olanları böyle mi değerlendiriyorsun?

Eğer dediğin gibi yaşayamıyorsan, “Âmentü”nün bu şartına iman etmiyorsun demektir.

Teybe “Âmentü”yü defalarca tekrar eder ezberletirsin, papağan da defalarca tekrar eder!..

Senden de bu kelimeler tekrar tekrar çıkabilir... O takdirde, sana da mümin, yani bunlara iman etmiş, derler; ağzından çıkanlara bakarak...

Ancak, her an, karşılaştığın her fiilde;

“Hayır ve şerr” hepsi de Allâh tarafından bana geldi, “O”nun takdiri üzere bu olay benim için oluştu!.. diyemiyorsan; sen, henüz “Âmentü”deki bu hükmü kabul etmiş değilsin!

Bak şu âyetin anlamını iyi kavra... Sonra da ister “İMAN ET”, istersen de reddet!.. Keyfin bilir...

“...EĞER ONLARA BİR İYİLİK İSÂBET EDERSE “BU ALLÂH İNDÎNDENDİR” DERLER. EĞER BİR KÖTÜLÜK İSÂBET EDERSE “BU SENİN İNDÎNDENDİR” DERLER. DE Kİ: “HEPSİ DE ALLÂH İNDÎNDENDİR!..” (4.Nisâ’: 78)

Kur’ân-ı Kerîm’in bu hükmünü kabul ve tasdik ediyor musun, etmiyor musun?

Mümin; “Âmentü”ye iman eden, bu esaslara “iman” eden demektir!.. Sen şimdi mümin misin, değil misin?

“Hayrıhi ve şerrihi min ALLÂH” ifadesinin idrakında mısın ve bu prensibi kabul ediyor musun?..

Bu gerçeği kavradıysan mesele yok!

Bu gerçeği fark etmiş ve idrak etmiş değilsen; benim yönümden yine mesele yok!.. Beni ilgilendiren bir konu değil!..

Bak dostum, olay senin sorunun! Sen tek başına Âhiret denen ölüm ötesi yaşama geçeceksin, diri diri mezara gireceksin ve o mezarda milyarlarla sene, Dünya‘da elde ettiklerinin sonuçlarını yaşayacaksın; hoş veya nahoş!

İster Kur’ân hükmüne dayanan “Âmentü”deki bu prensibi kabul eder ve ona göre yaşamına yön verirsin; istersen de iman etmez, kabul etmez, dilediğin gibi yaşar, sonuçlarına katlanırsın!

Şimdi burada önemli olan bir sual var...

Niçin “Hayrıhi ve şerrihi min ALLÂH” deniyor da “min Rabbihi” denmiyor?..

Yani, “hayır ve şerrin”, “Rab”binden olduğu değil de “Allâh”tan olduğu ifade ediliyor.

“Hayır ve şerr Allâh”tandır, “Rab”binden değil!.. Çünkü senin nefsinden zuhur eden şeyler senin “Rab”bindendir.